Windhoosmonument officieel onthuld
TRICHT- Onder grote belangstelling hebben nabestaanden van de vijf dodelijke slachtoffers van de Windhoosramp van 25 juni 2015 het vernieuwde windhoosmonument in het plantsoen tussen de Laan van Crayenstein en de Bulkstraat onthuld.
Een dag eerder was het door kunstenaar Marijke Ravenswaaij ontworpen en door bronsgieterij Volkers in Geldermalsen gegoten kunstwerk op de grote steen geplaatst. Vanwege de extra beveiliging en de hardheid van de steen werd daarvoor speciaal steenhouwerij van Luijn uit Tiel ingeschakeld. Eerder was al door dit bedrijf de top van de steen verwijdert (een klus die ruim twee uur in beslag nam) om deze aan het nieuwe sculptuur aan te passen.
Vanaf 16.00 uur was de Pieterskerk geopend voor het bezichtigen van de door het Historisch Genootschap samengestelde fototentoonstelling over de ramp. Met ook plakboeken met foto’s en krantenartikelen. Velen maakten van de gelegenheid gebruik, ook om met elkaar herinneringen op te halen. En soms ook om hernieuwd kennis te maken met lotgenoten van destijds.
Tegen zes uur hadden een paar honderd belangstellenden zich rondom het monument verzameld. Frits van Hoogendorp sprak als voorzitter van de Oranjevereniging namens het dorp tot de aanwezigen, wethouder Van Maanen (waarnemend voor de burgemeester die onverwacht moest afzeggen) namens de gemeente Geldermalsen. Janica Smits las het gedicht voor dat door haar klasgenootje Fiene Dorresteijn geschreven was. Rosa Springer en Yasmine Fehres lazen een door hen zelf geschreven gedicht voor. Daarna namen Cees en Joke Hak, kinderen en broer en zus van twee van de dodelijke slachtoffers, het woord. Zij verwoordden de nasleep voor de overgebleven kinderen van het gezin en hun naaste familie. Een emotioneel en tegelijkertijd ook mooi verhaal dat gevolgd werd door het gedicht ‘de les van de Vlinder’ dat aangaf hoe zij toch konden doorgaan ondanks het leed dat hen overkomen was. Vervolgens onthulden andere familieleden van de slachtoffers het nieuwe sculptuur.
Een klein gelegenheidsorkest, samengesteld vanuit Harmonie OZOD en onder leiding van musicus George Pancras, zorgde voor passende muzikale intermezzo’s. Na afloop was er gelegenheid tot napraten, wegens omstandigheden niet in de kerk maar in de nabij gelegen peuterspeelzaal ’t Beldertje.
Windhoosgedicht: De wind
De wind neemt.
De wind geeft.
De wind is een speeltuin,
en een spookhuis,
als zij iets neemt,
geeft zij iets terug.
Fiene Dorresteijn
Windhoosgedicht:
De wind steeg op,
de lucht werd grauw
En langs je nek raasde de kou
Het was een normale dag,
25 juni 1967,
tot je de loodgrijze lucht zag
Mensen praatten, hun gezichten stonden bang,
bang dat er een windhoos kwam
Iedereen was in paniek,
want de grauwe lucht trok eenmaal veel publiek
De bomen zwaaide sierlijk heen en weer,
maar in de verte zag je het begin van onweer
De mensen renden naar hun knusse huis,
daar waren ze veilig, hun eigen thuis
maar nee, de wind trok ’t huis van z’n plek
en wat vloog daar nou door de lucht? wat raar wat gek?
er was geen sprake van zonneschijn,
alles was zo grauw, en ’t was eerst allemaal zo fijn
De wind gierde door mijn lichaam heen,
het was een nachtmerrie, dat vond iedereen!
Nu,48 jaar later, denken we er nog steeds aan,
en aan al die mensen die het hebben doorstaan.
Daarom hebben we dit beeld,
dat al die herinneringen met ons deelt.
Rosa Springer en Yasmine Fehres
